Panicau(-espino-blanco)
Eryngium spinalba
Apiaceae Umbelliferae
Noms en français : Panicaut épine-blanche, Chardon blanc.
Descripcioun :Planto proun espinouso que sèmblo un cardoun (Asteraceae), mai èi bèn uno Apiaceae. Li flour soun groupado en grosso tèsto sarrado e touto la planto èi coulour d'argènt ço que n'en fai uno meraviho. La fau pas acampa que s'atrobo pas d'en pertout e de tout biais èi proutegido (e un cop seco èi pu gaire poulido).
Usanço :La racino sarié vertuouso contro la fèbre e ajudarié à pissa.
Port : Erbo
Taio : 20 à 40 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Eryngium
Famiho : Apiaceae
Famiho classico : Umbelliferae
Ordre : Apiales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 5 cm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 1200 à 2200 m
Aparado :
Vo
Juliet à avoust
Liò : Tepiero seco
- Roucaio
Estànci : Mountagnard à Subaupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Ouèst-Aupenco
Ref. sc. : Eryngium spinalba Vill., 1779
Barbanto(-dóu-mount-Baldo)
Anemone baldensis
Ranunculaceae
Àutri noum : Bóumiano, Boumània, Barbudo.
Nom en français : Anémone du mont Baldo.
Descripcioun :Aquesto barbanto, que porto lou noum d'uno mountagno d'Itàli, trachis dins li pelouso cauquiero d'àutis Aup. Es uno planto di proun pelouso, emé de flour soulitàri que se destrìon dis àutris anemouno bonodi si noumbróusi tepalo (8 à 20) blanco. Lou fru douno d'èr à-n-uno frago e à uno bello coulour vióuleto (fotò).
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 3 à 15 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Anemone
Famiho : Ranunculaceae
Ordre : Ranunculales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : >6
Ø (o loungour) flour : 2,5 à 4 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 1700 à 2800 m
Aparado : Noun
Jun à setèmbre
Liò : Pelouso roucaiouso
- Esboudèu
Estànci : Aupen
Couroulougi : Bourealo
Ref. sc. : Anemone baldensis L., 1767